บทความน่าสนใจ

ศิลปะเปลี่ยนประเทศได้มากกว่าที่คิด จุดกำเนิดโครงการอาสาศิลป์ ศิลปะที่อาสารับใช้สังคม

เมื่อการทำงานศิลปะ ไม่ได้ถูกมองว่าเป็นอาชีพ มันจึงไม่มีระบบธุรกิจที่จะมารองรับได้อย่างสมบูรณ์เหมือนในต่างประเทศ

ศิลปะที่มนุษย์สร้างขึ้นนั้น ย่อมถูกครอบงำด้วยบริบทของสภาพแวดล้อม ยุคสมัย ก่อให้เกิดความงามที่แตกต่างหลากหลายอย่างไม่อาจหยุดนิ่ง

แม้ความพยายามลดความเหลื่อมล้ำในสังคม ยังเป็นเพียงวาทกรรมชวนเชื่อว่า คือหนทางสร้างความปรองดองอย่างยั่งยืน แต่ในทางปฏิบัติกลับไม่สามารถเกิดขึ้นจริงบนแผ่นดินแม่

Business Insider ได้รวบรวม 17 สิ่งที่เป็นแค่ “ของเล่น” ของ Steve Cohen มหาเศรษฐีนักลงทุนระดับแสนล้าน โดย 1 ใน 3 ที่ถูกเรียกว่าเป็นของเล่นเศรษฐีนั้นคือ “งานศิลปะ”

ในอดีต กว่าที่ศิลปินซักคนจะยืนหยัดอยู่ได้ ล้วนต้องผ่านความยากลำบาก ฟันผ่านิยามคำว่า “ศิลปินไส้แห้ง” ค่านิยมที่ฝังรากลึกในสังคมและครอบครัวไทย จึงไม่ใช่คนทุกคน ที่เกิดมามีจิตวิญญาณคลั่งไคล้ในศิลปะ จะได้เดินบนเส้นทางนี้

เด็กอายุ 10 ขวบคนหนึ่ง ที่มีปัญหาทางอารมณ์ เอาแต่นั่งวาดรูปหัวกะโหลกซ้ำๆ สิ่งเหล่านี้สะท้อนอะไรในมุมมองนักศิลปะบำบัด อาชีพที่ได้ชื่อว่า เป็นการผสานกันอย่างลงตัวระหว่างศาสตร์และศิลป์เพื่อการเยียวยา

รายงานประจำปี 2016 ของ Art Basel เปิดเผยตัวเลขมูลค่าการซื้อขายงานศิลปะทั่วทั้งโลกว่า ยอดขายงานศิลปะทั่วทั้งโลกกำลังตกต่ำลง ซึ่งต่อเนื่องมาตลอด 5 ปีที่ผ่านมา ยกเว้นประเทศเดียวคือ จีน!!!

ศิลปะเป็นเรื่องของจิตใจและความรู้สึก มีอารมณ์เมื่อไหร่จึงค่อยลงมือทำ สิ่งนี้ยังเป็นทัศนคติที่ฉุดรั้งให้คำว่า ศิลปิน ไม่ถูกเชื่อถือในแง่อาชีพของไทย